Gambrinus woonde in Condé  op Schelde, een kleine stad in Vlaanderen, waar hij als beiaardier werkte. Hij was verliefd op Flandrine, de dochter van zijn meester, die glasblazer was  ; maar Flandrine was niet verliefd op hem. Hij begon te beven, tot het punt dat hij niet meer kon spelen, en de inwoners van Fresnes zetten hem in de gevangenis voor nachtelijke opschudding nadat ze hem hadden beledigd en geslagen. Toen hij een maand later vrijkwam, wilde hij zelfmoord plegen, maar de duivel stelde voor om Flandrine te vergeten in ruil voor zijn ziel, die hij dertig jaar later zou komen zoeken. Gambrinus accepteerde het pact. Hij werd rijk door te gokken, maar de dochter van de glasmaker was hij nog steeds niet vergeten.

Hij ontmoette de duivel weer, die hem zaden gaf om hop te planten en hem liet zien hoe je een klokkenspel kon maken dat niemand kon weerstaan. Gambrinus organiseerde vervolgens een feest waarvoor iedereen was uitgenodigd. De inwoners van Fresnes vonden het bier erg bitter. Gambrinus begon toen de bel te spelen en iedereen danste tot ze uitgeput waren. De wraak van Gambrinus was voorbij. Maar de lokale bevolking klauterde om het bier af te koelen en ontdekte dat hoe meer je dronk, hoe zoeter het was.

De drank werd bekend buiten de landsgrenzen en de koning van Vlaanderen, om Gambrinus te belonen voor dit succes, benoemde hem tot hertog, graaf en heer. Maar hij gaf de voorkeur aan de titel van "  Koning van het bier  »Dat de inwoners van Fresnes hem hadden gegeven. Kort daarna besloot Flandrine haar te spreken, maar hij had haar niet herkend en bood haar een drankje aan... hij was haar vergeten.

Toen de dertig jaar voorbij waren en de duivel terugkeerde, speelde Gambrinus het klokkenspel totdat de duivel het ondraaglijk vond en verdween zonder om zijn rust te vragen. Gambrinus leefde nog honderd jaar gelukkig, dronk nog steeds bier en speelde de klokken. Toen hij stierf, werd er een vat bier voor in de plaats gevonden.  : daarom heeft het geen graf.